Carefree Jinxie

Gister was het zover Jinx mocht weer gewoon mee eten. Hier was hij zelf vooral enorm blij mee.

Hij at al een paar dagen slecht van zijn gekookte kip en vis. Het nieuwe was eraf en meneer was er wel klaar mee. Hij wilde natvoer, snoep, brok en zelfs zijn vers vlees miste hij. 

Dus zaterdag werden een paar van zijn favo dingen ontdooid voor zondagmorgen. Tartaar, hartjes en levertjes. Voor de levertjes was meneer niet op tijd met eten, maar de tartaar is alleen Jinx zijn favoriet. De rest heeft het niet zo graag. Toen hij bij het bord kwam, al gillend sloeg toch even zijn twijfel toe. Ik zag een lichte angst in zijn ogen: “Kan ik dit wel pijnvrij eten?” Na een hap of twee was de angst weg en genoot hij als nooit van tevoren. Volgens mij heeft tartaar nog nooit zo goed gesmaakt. Na 2 uurtjes was de hele dagportie eten op. 

’s Avonds werd er daarom maar een blik of twee open getrokken (Smila). Jinx kon zijn geluk niet op, gillend en droog sproeiend liet hij merken dat het niet snel genoeg op het bord kon belanden. Weer sloeg een lichte twijfel toe toen hij zijn eerste hap nam. Want blikvoer had ook wel vaker een pijnlijke uitwerking voor hem.  Gelukkig ging ook dit pijnvrij en kon hij er voor het eerst sinds tijden weer volop van genieten. Voor het eerst sinds de operatie gingen alle bordjes ook binnen luttele minuten schoon op.

Vanmorgen was het tijd voor nog één van Jinx favo gerechtjes: Carnibest natuurvoer. Met misschien nog meer enthousiasme als gister viel hij aan. Dit keer was hij er gelukkig al van overtuigd dat de pijnlijke mond tot het verleden behoort. 

Jinx is enorm veranderd na zijn operatie. Het lijkt wel of hij een verjongingskuur ondergaan heeft. Hij bulkt van het zelfvertrouwen, speelt als nooit tevoren en eist zijn plek binnen de groep op. Het is voor ons allemaal dus genieten geblazen!