Carefree Jinxie

Gister was het zover Jinx mocht weer gewoon mee eten. Hier was hij zelf vooral enorm blij mee.

Hij at al een paar dagen slecht van zijn gekookte kip en vis. Het nieuwe was eraf en meneer was er wel klaar mee. Hij wilde natvoer, snoep, brok en zelfs zijn vers vlees miste hij. 

Dus zaterdag werden een paar van zijn favo dingen ontdooid voor zondagmorgen. Tartaar, hartjes en levertjes. Voor de levertjes was meneer niet op tijd met eten, maar de tartaar is alleen Jinx zijn favoriet. De rest heeft het niet zo graag. Toen hij bij het bord kwam, al gillend sloeg toch even zijn twijfel toe. Ik zag een lichte angst in zijn ogen: “Kan ik dit wel pijnvrij eten?” Na een hap of twee was de angst weg en genoot hij als nooit van tevoren. Volgens mij heeft tartaar nog nooit zo goed gesmaakt. Na 2 uurtjes was de hele dagportie eten op. 

’s Avonds werd er daarom maar een blik of twee open getrokken (Smila). Jinx kon zijn geluk niet op, gillend en droog sproeiend liet hij merken dat het niet snel genoeg op het bord kon belanden. Weer sloeg een lichte twijfel toe toen hij zijn eerste hap nam. Want blikvoer had ook wel vaker een pijnlijke uitwerking voor hem.  Gelukkig ging ook dit pijnvrij en kon hij er voor het eerst sinds tijden weer volop van genieten. Voor het eerst sinds de operatie gingen alle bordjes ook binnen luttele minuten schoon op.

Vanmorgen was het tijd voor nog één van Jinx favo gerechtjes: Carnibest natuurvoer. Met misschien nog meer enthousiasme als gister viel hij aan. Dit keer was hij er gelukkig al van overtuigd dat de pijnlijke mond tot het verleden behoort. 

Jinx is enorm veranderd na zijn operatie. Het lijkt wel of hij een verjongingskuur ondergaan heeft. Hij bulkt van het zelfvertrouwen, speelt als nooit tevoren en eist zijn plek binnen de groep op. Het is voor ons allemaal dus genieten geblazen!

Onze held deel 2

Gister was het dan eindelijk zo ver. Jinx zou geopereerd worden om voor altijd van zijn pijnlijke mondje verlost worden. Eindelijk weg met die stomme Gingivitus Stomatitus!

Eergister heb ik (zoals ik dat altijd trouw doe) Jinx voorbereid op de dag die ging volgen. Ik leg uit wat er gaat gebeuren stap-voor-stap. Ergens zegt me iets dat ze het begrijpen en fijn vinden.
Normaal gilt Jinx zodra hij in de auto ergens heen moet. Een gil die je door merg en been gaat. Hier hadden we ons ook op  voorbereid. Ruim een uur gegil...

Maar dit verliep heel anders. Jinx was enorm relaxed. Hij heeft al die tijd heerlijk in zijn mandje gechilled en zich laten aaien. Na 1 uur en 10 min waren we er. Een dierenkliniek in een prachtige bosrijke omgeving. Binnen hing een heerlijk rustgevende sfeer en de mensen waren allemaal erg vriendelijk. Dr Knaake had een drukke dag. Er waren nog twee mensen voor ons aan de beurt. Ruim 30 minuten later dan afgesproken was het onze beurt. Jinx mocht meteen mee naar de operatieruimte. Daar werd hij door mij uit de bench gehaald en vriendelijk begroet door de da. Al kroelend praatte hij rustgevend tegen Jinx. Voor ik het doorhad pakte de assistente Jinx vast en kreeg hij zijn narcose. Hier schrok hij enorm van. We hebben hierna afscheid genomen en ik heb hem zelf in zijn bench gezet.

Anderhalf uur later werden we weer verwacht om hem op te halen.

Wachten duurt vreselijk lang als je zenuwachtig bent. Om kwart voor vier zaten we weer ongeduldig in de wachtkamer. Gelukkig kwam Dr. Knaake snel en vertelde hoe het gegaan was. Alles was goed verlopen zonder complicaties. Hij vond dat we er nog snel bij waren en verwachte volledige genezing. Jinx had morfine op waardoor hij zich een beetje gek kon gedragen en ook andere bijwerkingen werden besproken. Ik kreeg een brief mee waar de nazorgpunten duidelijk op vermeld waren. Ik moet bijvoorbeeld minstens 5 dagen lang Novacam (pijnstiller) toedienen .  Hij heeft een ab spuit gehad die 2 weken werkzaam is dus ab hoef ik niet toe te dienen. 10 dagen lang moet zijn dieet bestaan uit gekookt vlees (kipfilet, koolvis of runderhart).  Toen werd Jinx gehaald. Hij had net een infuus gekregen om de narcose uit zijn lichaam te spoelen. Hij zag met zijn half slaperige kop ons meteen. Zijn pupillen waren gigantisch, zijn tong hing uit zijn mond, maar je zag dat hij enorm blij was dat we er waren. De assistente deelde me mee dat ik thuis meteen het verbandje van zijn poot moest halen, die er zat vanwege het infuus. Ik kon geen verbandje zien in eerste instantie tot ik ineens iets blauws in de bench zag liggen. Hetzelfde moment zag Jinx het ook en beet er fanatiek in. Meneer had dus zelf al met een slaperige kop binnen een paar seconde het verbandje verwijderd (hihihi).

 

In de auto op de weg terug bleef Jinx maar contact zoeken met mij en merkte ik ook goed wat de Morfine deed. Hij staarde soms naar dingen die er niet waren. Onderweg heeft hij zijn blaas ook geleegd. Thuis heb ik hem meteen in de slaapkamer gezet en toen ik de bench opende rende hij meteen onder het bed (niet echt Jinx-like), hierna rende hij onder de tafel waar hij ruim een half uur naar zijn kikkertentje heeft lopen staren. Hij was dus goed stoned! Uiteindelijk is hij op die plek ook in slaap gevallen.

Hij heeft een tijdje bang op mij gereageerd (geen idee waarom). Leroy was wel helemaal geweldig en die heeft  honderd duizend kopjes gehad. Na een tijdje sprong hij op bed en was ik ook weer helemaal leuk. Rond een uur of 10 sprong hij ineens van bed en rende richting keuken. Dit was mijn teken om hem zijn gekookte kip te laten proberen. Ik heb de kipfilet versnipperd en meneer at met smaak zijn bord leeg en wilde meer.  Omdat hij heel goed wakker was en niet misselijk meer was heeft hij verspreid over de avond ruim 300 gram kipfilet verorberd. Buikje was vol en tevreden kwam hij weer tussen ons in kruipen. Zo zijn we allemaal heerlijk in slaap gevallen. 

Vanmorgen om 6 uur moest Leroy werken. Jinx was nog steeds heerlijk vrolijk en had weer goede honger. Hij heeft weer een halve kipfilet op en kwam daarna weer uitbuiken op bed. Omdat het zo goed ging mocht eindelijk de groep weer bij hem. 

Rataplan ontfermde zich meteen om de ‘zielige’ Jinx door hem voorzichtig te benaderen en zijn hoofd voorzichtig te wassen. Jinx vond het heerlijk! Ondertussen snuffelde Blue voorzichtig aan hem, Aytekin zat in de bench en Ed liep ook overal te snuffelen. Toen Rata en Blue bij Jinx wegliepen, liep Aytekin naar hem toe. Blijkbaar vond die het een beetje spannend, want hij ging op een afstandje zitten en sloeg met zijn poot op Jinx zijn hoofd. Jinx kan gelukkig enorm veel van die gekke druktemaker hebben en knipperde met zijn ogen na hem. Nadat iedereen geneusd had kwam  weer onze balkonduif op bezoek. Vijf katten spurten naar het raam en hebben het smakelijke hapje al kwijlend bekeken.  Ze hebben net in 2 groepen apart gegeten, omdat Jinx absoluut niks anders mag dan zijn gekookte vlees en mee wil eten met de rest en de rest natuurlijk Jinx zijn eten ook wel graag zou hebben.  Er is niks meer te merken dat Jinx een operatie begaan heeft en Jinx is bij deze mijn held!

Onze held deel 1

Jinx kamt al enige tijd met een probleem. Hij heeft al ruim een jaar last van rood tandvlees en later ook rode slijmvliezen. Hierdoor had hij flinke pijn en kon hij vaak niet eten. Het werd eigenlijk als maar erger en er hebben verschillende behandelingen plaats gevonden. In het begin kon Jinx het af met een ab (antibiotica) kuurtje i.s.m. pijnstillers ondertussen heeft nog een gebitsreiniging plaatsgevonden en is een kies eruit gehaald. De tandarts constateerde toen dat het geen FORL was.  Hij ging zich verdiepen in de materie om een goede diagnose en behandelplan te kunnen (op)stellen. De periodes van rood tandvlees/wangslijmvlies volgde zich ondertussen steeds sneller op. AB was niet meer afdoende en er werd voor zwaarder geschut gekozen: de Prednison. Het vreselijk slechte medicijn dat zo slecht is voor de nieren en kan zorgen voor suikerziekte. Je voelt je tegen de muur gezet en bent blij dat er nog iets is wat kan zorgen dat je kat weer pijnvrij is en kan eten. Dus met tegenzin pak je het aan. De Prednison sloeg elke keer vreselijk snel aan. Na 3 dagen was Jinx verlost van zijn pijnlijke bekkie. Op die momenten voelde het bijna als een wondermiddel. Na de eerste kuur Pred werd de diagnose Gingivitis-Stomatitis gesteld. Volgens onze dierenarts een ziekte die niet te genezen valt en op 2 manieren te onderdrukken is: Prednison kuren of een bepaalde spuit met medicatie die nog in een testfase zat en niet al te goede resultaten gaf tot nu toe.

Zo begonnen de kuren Prednison elke keer. Ondertussen begon ik me in te lezen en informatie in te winnen. Al snel kwam ik de website tegen van de dierenkliniek in Utrecht (http://www.dierengebit.nl/kat-slijmvliesproblemen.html).  Hier werd geschreven over een extractie van alle kiezen als behandeling. Deze informatie heb ik meteen gedeeld met mijn dierenarts. Deze gaf aan het door te nemen en nog steeds bezig te zijn met het verdiepen in de tandheelkunde. De maand erop zou hij nog een studie hebben erover en Jinx als casus in te brengen. Nou dat gaf me een heel goed gevoel. Met een gerust hart zijn we die controle dag naar huis gegaan.

Ruim 2 maanden later stonden we weer met Jinx op de stoep. Het was weer zover. Spuiten erin, kuren mee en bespreken wat er uit de studie gekomen was. Slecht nieuws helaas. De dierenkliniek in Utrecht dacht zo de ziekte te genezen, maar op lange termijn bleek het zinloos te zijn. Alle hoop leek verloren. Het zou een leven zijn die zou bestaan uit kuren prednison en later zelfs steeds vaker kuren tot hij volledig afhankelijk ervan zou worden. Ondertussen had ik ook een topic op het forum Kattenplaza gezet waar heel wat reacties opkwamen. Zo kwam ik er ook achter dat Silvana (die ik wel al kende) haar kat Oxana haar kiezen ook heeft laten trekken, omdat ze met hetzelfde probleem kampte. Haar Oxana was sindsdien helemaal genezen. Ook soortgelijke reacties volgende van andere Kp'ers. Er volgende weer een telefonisch gesprek met mijn dierenarts die voet bij stuk hield dat dit geen behandelwijze was voor Jinx zijn aandoening. Als het wel zo zou zijn had hij het al lang gedaan.

Daar sta je dan in een tweestrijd. Ik heb altijd het volste vertrouwen in mijn dierenarts en hij zou het toch wel weten? Tot ik na een maand na de laatste kuur weer zat met een kat die verging van de pijn. Bij het bekijken van zijn mond schrok ik. Het was erger dan ooit. Nu was zelfs zijn halve gehemelte rood van kleur. Dit kon zo niet langer. Ik moest voor mijn gevoel verder hiermee.

Ik hoorde de geweldigste verhalen over de tandheelkundige specialist dr Knaake dus die was degene die me uitsluitsel zou moeten geven. Ik kon niet mailen, maar alleen bellen. Vreselijk vond ik dat. Ik heb namelijk echt een hekel hieraan, maar goed alles voor Jinxie. Dr Knaake gaf gelukkig aan dat extractie wel de juiste behandelwijze was en dat dit eigenlijk z.s.m. zou moeten plaats vinden. Jinx had nu eigenlijk constant last van een pijnlijke bek. De prijs van de behandeling was erg hoog, maar samen hebben we daar afspraken over gemaakt en is de datum van de operatie vastgesteld.